Het waren sterk verstorende acties, de klimaatdemonstraties op de A12. Nodig om de urgentie van klimaatactie aan te geven? Dat weet ik niet. Iedereen weet nu in ieder geval dat Extinction Rebellion bestaat. Ook weet iedereen dat er een grote groep mensen is die zich zorgen maakt om het klimaat.
Hoe langer hoe meer ik met duurzaam leven bezig ben, hoe minder ik me echter zorgen maak om ons klimaat. Niet omdat ik denk 'dat het allemaal wel meevalt' met de klimaatverandering. Ook niet omdat ik een klimaatontkenner zou zijn. Het heeft te maken met mijn wortels, de bron van mijn christelijke leven.
Genesis 1,27
Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen.
Rentmeesters...
Christenen hoeven zich namelijk geen zorgen te maken over het klimaat. Dat klinkt misschien wat gelaten, maar zo is dat niet bedoeld. Het klimaat mag christenen wel degelijk 'wat schelen'. Dat moet, volgens mij, want ze zijn rentmeesters.
Alleen het verschil met klimaatactivisten mag er ook zijn. Christenen leven niet duurzaam om de aarde te redden. Ze zijn rentmeesters van wat hen is toevertrouwd. Alles wat hen in beheer is gegeven, daar moeten ze dus verantwoordelijk mee omgaan. Niet alsof het hun eigen bezit is, maar alsof ze het in de wereld beheren voor God. Dat geldt voor de aarde en haar bronnen, maar net zo goed voor de genade van God.
1 Petrus 4,10
Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.
Rentmeesterschap gaat dus verder dan alleen ecologisch bewustzijn; het omvat ook medemenselijkheid en zorg voor de zwakkeren in onze samenleving. Als rentmeesters mogen we anderen inspireren om deel te nemen aan de zorg voor onze planeet en voor elkaar. Anderen inspireren, aanmoedigen en waar nodig ook aanspreken.
Goed, mensen, de aarde en het klimaat mogen ons dus aan het hart gaan. Maar waarom maak ik me dan geen zorgen? Dat komt omdat christenen rentmeesters van de aarde zijn, geen redders.
...geen redders
Er lijkt zich van sommige mensen een soort ecologisch messiascomplex meester te hebben gemaakt. 'Wij moeten de aarde redden, anders gaat de wereld en de mensen erop ten onder!' Ik voel dat tweede deel direct mee, maar begin ik ergens anders. Inderdaad, de dreiging dat de wereld en de mensen erop ten onder gaat, is reëel. Ik geloof als christen dat die dreigende ondergang begint met onze afkeer van God als ons hoogste goed. Maar ik bedoel die dreiging van de ondergang van de wereld en haar bewoners niet alleen geestelijk. De Bijbel windt er namelijk ook geen doekjes om:
Romeinen 8,20-21
Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door Hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar er is hoop, omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt.
Ik geloof dus wel dat de wereld, ook het klimaat, gered moet worden. Maar ik maak me er geen zorgen om óf en of dat wel op tijd gebeurt. Ik geloof namelijk in een God die daar zo'n tweeduizend jaar geleden al mee begonnen is toen ene Jezus van Nazareth aan een kruis stierf en drie dagen later weer opstond uit de dood. Hij deed dat niet alleen voor mensen, maar ook zodat "de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid".
Daarom voel ik niet de noodzaak om mezelf vast te lijmen aan het asfalt van de A12. Ik maak me minder en minder zorgen om het klimaat, omdat ik meer en meer overtuigd raak dat Jezus Christus deze wereld en haar bewoners redt. Dat leert me ook wie ik zelf ben: een rentmeester, geen redder. Dus leef ik vanuit het geloof dat de wereld al gered is. Niet maar voor een stukje, maar helemaal. Dus wij hoeven niet keihard aan het werk om de redding die God is begonnen compleet te maken. Nee, we mogen leven in het geloof dat de wereld al helemaal gered is. Dat ziet er anders uit dan klimaatactivisme.
Duurzaam en verantwoord leven vanuit het geloof van een geredde wereld. Daarmee begon ik toen ik nog student was. Zelfs met een studentenbudget lukte dat. Door eerlijke koffie te kopen, bijvoorbeeld, en er iets minder van te drinken dan ca. 12 koppen op een dag. Door eerlijke chocolade te kopen en te genieten van een kleiner stukje zonder bijsmaak van slavernij en uitbuiting. Door mezelf voor te houden dat 'goedkoop=duurkoop' geldt op elk vlak van het leven, ook ecologisch.
Ja, dat vraagt een omschakeling in je verlangens, in je denken en je doen en laten. Het begint bij de intrinsieke overtuiging dat ik niet hoef te redden, maar dat ik rentmeester ben van wat al helemaal gered is. Dan hoef ik niet van de één op de andere dag veganistisch, CO2-negatief, verpakkings- en afvalvrij en door het leven te gaan.
Nee, ik mag ontspannen groeien op de duurzame en zekere weg achter mijn Redder van de wereld aan.
Comments