Iets om voor te danken

Misschien ben je gewend om daar op dankdag zelf ook over na te denken. Dat je voor de dankdienst al nadenkt over waar je voor wilt danken. Misschien kom je hier wel helemaal blanco. Er wordt hier gedankt. Ik laat het aan andere waarvoor er gedankt wordt.

Of je nu direct iets weet om voor te danken of niet: je hebt iets om voor te danken!

Het feit alleen al dat je het kerkgebouw bent binnengestapt, het feit dat je naar deze dienst kijkt, bevestigd dat. Je hebt iets om voor te danken!

IETS OM VOOR TE DANKEN

Het is niet altijd even duidelijk waar wij dankbaar voor zijn. Ons leven is best complex.

Veel complexer dan dat van de Israëlieten. Natuurlijk, we zijn dankbaar voor eten, voor drinken, voor een dak boven ons hoofd. We zijn dankbaar voor de vrienden, familie en geliefden die we hebben. Maar ons leven is complexer, minder eenduidig dan dat van de Israëlieten. Het kan best verleidelijk zijn, een leven als landbouwer destijds. Het heeft iets ongecompliceerds. Natuurlijk moeten we het leven van een landbouwer of veehouder destijds of nu niet romantiseren. Er komt heel wat bij kijken, en het is verre van ‘gemakkelijk’.

Maar een leven van een landbouwer destijds was ongecompliceerder. Ons leven is complex. We leven en werken in veel gevallen ver van de natuur.

Hoe anders is dat bij de Israëlieten! Soms lijkt het leven en godsdienst van de Israëlieten een stuk duidelijker, minder gecompliceerd. Ze krijgen de opdracht om te danken. Ze bewerken het land en geven een deel van de opbrengst daarvan terug. Het eerste en beste deel. Bij de oogst is dat natuurlijk heel duidelijk. Maar hoe zit dat bij het geld waar wij van leven?

Er is niet een deel van onze bankrekening dat beter is dan het andere, toch?

Nee, geld is geld. Maar toch roept die opdracht aan de Israëlieten vragen op voor ons. Ja, geld is geld, maar waar geef je het als eerste aan uit?

Voor de meesten zal gelden dat er al een deel belasting af is, voor je je geld krijgt. Waarschijnlijk betaal je vervolgens eerst de huur of hypotheek, rekeningen, verzekeringen. Je zet geld apart om te sparen. Je houdt geld apart voor boodschappen. Misschien heb je een overzichtjeom te kijken wat er in komt en wat er uit gaat. Wat er dan overblijft, daar kun je wat mee doen. Of misschien worstel je juist met je financiën. Blijft er aan het einde van je geld nog een stuk maand over…

Maar op welk moment kijk je naar je gaven aan God?

Gaven aan goede doelen, aan de kerk. Doe je dat van het restje, van het stuk dat aan het einde overblijft? Laat je het afhangen van hoe je het vindt gaan in de kerk? Of laat het je gewoon koud: ‘De kerk zal zich toch wel redden? Er zijn vast anderen die genoeg geven.’ Wanneer heb je eigenlijk voor het laatst gekeken naar hoeveel je weggeeft van je geld?

Ja, die opdracht aan de Israëlieten zet ons aan het denken.

Zij geven het eersteen beste van de opbrengst van hun land aan God. Wij hebben geen duidelijke tempel meer. Maar we hebben wel een God die vraagt om dankbaar uit te delen van de zegen die Hij ons geeft.

Maar waarom zou je daarvan uitdelen?

En wat geef je dan? 10% of meer of minder? En geef je alleen geld, of ook tijd, aandacht? Kortom, wat is ons beste deel?

#1. Waarom weggeven?

Waarom zou je geven? Het korte antwoord daarop is natuurlijk: omdat God het geeft. Maarja, misschien ervaar je dat helemaal niet zo. Het is toch jouw zuurverdiende geld? Je hebt er hard voor gewerkt. Natuurlijk geef je wat weg, maar uiteindelijk moet je eerst jezelf onderhouden.

Het is bijzonder om dan zorgvuldig naar onze tekst te kijken. Want op de eerste lezing denk je misschien: de Israëlieten geven als dankbaarheid voor de opbrengst van het land een deel daarvan terug aan God. Maar dat is niet wat er staat. De Israëlieten moeten niet danken voor de opbrengst van het land. Ze moeten danken voor het feit dat ze het land zijn binnengegaan! Ze stammen af van een zwervende Arameeër: Abraham, de nomade. Maar dwars door de Egyptische slavernij, maakt God hen tot inwoners van Zijn beloofde land.

De Israëlieten onderstreepten met hun dankbare gave dat ze het land waren binnengegaan. De opbrengst van het land is niet de zegen waarvoor wordt gedankt. Het is de gave waarmee voor de vervulling van de belofte wordt gedankt!

Dat is hoe ook wij danken. Ja, we komen hier danken voor alles wat God ons in het afgelopen jaar heeft gegeven. We geven in de collecte, misschien iets meer dan anders. Misschien kijk je of je nog iets meer kunt missen… Maar wat wij geven is niet in de eerste plaats een dankzeggen voor wat God heeft gegeven in het afgelopen jaar. Dat is het waarschijnlijk óók, maar het is niet het belangrijkste. Wat wij geven, waarvoor wij danken, het feit dát we danken… is een verklaring tegenover God dat Hij je Zijn koninkrijk heeft binnengebracht.

Doordat je geeft en dankt aan God, onderstreep je dat je Zijn genadeaanneemt!

Niet dat het dan een soort betaling is. Nee het is dankbaarheid. Stel dat een oma haar kleinkind een instrument cadeau doet. Dan wordt ze het meest blij als het kleinkind zich inspant om er mooie muziek op te maken. Zo mooi als het kan!

Broers en zussen, we leven in het koninkrijk van God. Door het werk dat Jezus Christus op aarde deed, is dat koninkrijk begonnen. Wie op Hem vertrouwt, wie Hem volgt, die leeft in Zijn koninkrijk. Het rijk waarin onze Here Jezus regeert, waarin wij ons leven zeker zijn. Hij geeft ons het leven terug, door Zijn vergeving en verzoening.

Zijn Koninkrijk dus. Dat is het land waar Jezus Christus ons heeft binnengebracht. Het feit dat je naar deze dienst kijkt, of dat je hier zit, is een bewijs dat je die zegen van God kunt ontvangen. Je mag onderstrepen dat je daarin binnen bent gegaan door jouw zegen van het land, het koninkrijk van God, te delen. Jouw beste deel…

#2. Ons beste deel

Maar wat is dan ons ‘beste deel’ van het land dat we zijn? Zijn dat onze giften? Zijn dat onze dankgebeden? In dat geval zou dat betekenen dat we precies de juiste hoeveelheid moeten geven. Exact 10% van onze inkomsten en geen cent minder. We zouden in onze dankgebeden helemaal volledig moeten zijn. Nee, het gaat niet om de giften. Het gaat niet om het volledig zijn in wat we in de dankgebeden noemen. Natuurlijk: we worden geroepen zorgvuldig te zijn. Maar volmaakt zijn, dat kunnen we niet.

Ons beste deel, onze opbrengst van het koninkrijk van God, dat is ons leven, ons hart. We hebben het leven, via Jezus, van God teruggekregen doordat we, nu al, het koninkrijk van God mogen binnengegaan. Ons beste deel is dus niet alleen wat we in geld of woorden aan God terug kunnen geven. Het gaat over ons hele leven. God vraagt van ons om daarvan, van ons hele leven dus, het beste deel aan hem terug te geven.

Niet de restjes, de kruimels van ons geld, van onze tijd, van ons leven, maar het beste deel.

Niet wat er aan het einde overblijft, maar beginnenmet het danken van God.

Vraag het elkaar maar, als je straks de kerk uitloopt.

Denk erover na als je straks op thuis op de bank zit:

Waar ben ik dankbaar voor uit het afgelopen jaar?

Wat heeft God mij het afgelopen jaar gegeven?

Probeer maar eens een lijstje van 10 dingen te maken om God te danken.

God danken, niet in de eerste plaats voor wat Hij geeft of heeft gegeven. Ja, we hebben genoeg om voor te danken. Nee, God danken met wat Hij gegeven heeft. Het kader van onze dank is veel groter dan de zegen van het afgelopen jaar. Hij heeft ons in Zijn koninkrijk binnengebracht door Zijn Zoon. Als we zo danken, dan verklaren we: ‘U hebt mij gered. U hebt mij Uw koninkrijk binnengeleid! Aan U heb ik niet alleen alle zegen van het afgelopen jaar, maar aan U heb ik mijn hele leven te danken.’

AMEN