Galerij van geloofsgetuigen

[DIA 2]

En er zijn variaties: een galerijen, een muren en wandelpaden, zoals de Hollywood walk of Fame. Maar ook voor allerlei sporthelden… Je vindt ze in Amerika, maar ook verder in de wereld kom je ze tegen. Er worden dan mensen tentoongesteld die bijzondere prestaties hebben geleverd. Van belangrijke mensen uit de geschiedenis en sporthelden, tot auto’s en vliegtuigen die belangrijke ontwikkelingen markeren.

In Nederland weet ik zo geen galerij, muur of padwaar beroemdheden tentoongesteld worden. Maar we hebben wel aardig wat standbeelden.

[DIA 3]

Tegenwoordig is daar ook aardig wat om te doen. Verschillende ‘helden’ uit onze geschiedenis blijken ook een donkere kant van de geschiedenis van Nederland te vertegenwoordigen. Ja, iedere ‘held’ heeft ook zijn negatieve kanten.

[DIA 4]

Ik bedacht me: we hebben zelfs in onze kerken vaak een soort muur waar we mensen op tentoonstellen. In de kerkenraadskamer hangen vaak foto’s van de verschillende predikanten van een gemeente. Nu: daar zul je ook zo je gedachten bij hebben, voor zover je ze hebt meegemaakt.

[DIA 5]

Weet je: Hebreeën schetst voor ons als het ware ook zo’n lange gang met beroemdheden. Een Galerij met geloofshelden! En er worden er nogal wat genoemd. Toch staan er ook wel een paar namen tussen waarvan je kunt denken: horen die er wel in thuis. Want op veel van de genoemde namen is ook wel wat aan te merken! Toch staan ze daar in deze Hal met Geloofshelden, een Hall of Faith, deze Galerij van Geloofsgetuigen.

[DIA 6]

GALERIJ VAN GELOOFSGETUIGEN

Tijdens deze preek lopen we als ware door die gang, door Hebreeën 11. We staan stil bij waar de mensen in die gang ons van willen overtuigen. En je ziet dat die Galerij van geloofshelden nog altijd doorloopt! Nog altijd sluiten er mensen aan bij de rijen van geloofshelden. Dan denk ik bijvoorbeeld aan onze vervolgde broers en zussen. Voor hen heb ik in deze preek in het bijzonder aandacht. Maar ook jij mag een plek innemen in die Galerij van geloof. Dan zien mensen om je heen iets van God door jou heen. Zo wijs je op God en Wie Hij is.

In de eerste plaats: de mensen in de galerij overtuigen je van wat je niet kunt zien, maar wel werkelijkheid is.

[DIA 7]

#1. Bewijs van wat je niet ziet

Dat is wat de schrijver van Hebreeën door dit hoofdstuk wil zeggen. Hij schrijft het gelijk aan het begin: “1Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. 2 Om hun geloof werden de mensen uit vroeger tijden geprezen.

[DIA 8]

"Door geloof komen we tot het inzicht dat de wereld door het woord van God geordend is, dat dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.” 

Hebreeën 11:3 (NBV)

Dus: Geloof overtuigt je dat er meer is dan simpelweg de wereld die je ziet.

Maar we leven in een wereld van eerst zien, dan geloven. Eerst bewijs leveren, dan pas weet ik zeker dat het zo zit. Heel veel mensen, gelovige mensen, hebben geprobeerd Godsbewijzen te leveren. De onbewogen beweger van Thomas van Aquino, die stelt dat God de eerste oorzaak moet zijn van de wereld. Want aan reactie moet altijd actie voorafgaan. Het bestaan van een geweten, dat volgens filosofen moet betekenen dat er één maatstaf is: een goede God. Zo zijn er tal van pogingen om God te bewijzen.

[DIA 9 – ZWART]

Maar Hebreeën zit op een ander spoor. Hij zegt: je ziet het door het geloof. Niet noodzakelijk alleen door je eigen geloof. Maar vooral ook door het geloof van al die geloofshelden die ons zijn voorgegaan!

[DIA 10]

Besef je hoe veel geloof Noach bijvoorbeeld heeft gehad. Zonder God te hebben gezien, geloofde hij. Noach bouwde een boot op droog land, dwars tegen de bespotting van zijn tijdgenoten in.

[DIA 11]

Besef hoeveel geloof Abraham en Sara hadden. Abraham verliet zijn woonplaats en ging op weg, zonder te weten waarheen. Hij geloofde dat God Hem zou zegenen. Hij was bereid zijn enige zoon te offeren.

[DIA 12]

De enige zoon waardoor zijn familielijn zich zou voortzetten.

[DIA 13]

De gelovigen in deze galerij in Hebreeën laten zien: wij geloven in de dingen die we nog niet zien. Zo getuigen ze van een onzichtbare werkelijkheid. Ze getuigen van Gods werk in hun leven, terwijl dat van buitenaf lang niet altijd zichtbaar is. Ze getuigen met vallen en opstaan. Want op bijna alle namen die in hoofdstuk 11 worden genoemd kun je ook negatieve kanten schetsen. Maar ze volharden in het geloof, dwars tegen tegenstand en tegenwerking in. Daarmee laten ze zien: ‘Voor ons is het geen vraag of God bestaat. Voor ons is het geen vraag of God Zijn beloften vervult. Wij vertrouwen er vast op, wij weten zeker dat God doet wat Hij zegt!’

[DIA 14 – ZWART]

Wie weet denk je dan: ‘Ja… maar Abraham ontmoette God. En God sprak tegen Noach… Zoveel van die Bijbelfiguren hebben bijzondere ervaringen, bijzondere ontmoetingen gehad!’ Zeker, geloofservaringen zijn aanlokkelijk. Ik heb geregeld gedacht: wat zou het makkelijker worden wanneer God je iets laat zien, laat voelen, laat horen!

Twee opmerkingen daarover:

1. Ja, geloofservaring is een grote bemoediging voor je leven met God! Het zijn voorproefjes, glimpjes van Gods werkelijkheid, zijn Koninkrijk (Hebreeën 11:13). [DIA 15] Het helpt je om bij de les te blijven. Maar denk niet dat daarmee geloof ineens makkelijk is. Nog altijd heb je Gods Geest nodig om Jezus te volgen.

2. Voor geloofservaring is ook geloof nodig! Zonder geloof ben je blind voor hoe God werkt. Dan verklaar je het weg als toeval, als eigen verdienste en zo meer. Dat is nu juist waar de levens van die Geloofsgetuigen uit Hebreeën 11 van spreken! Zij vertrouwden zonder te zien! 

[DIA 16]

Daarin lijken ze op gelovigen in onze tijd. Want ook wij geloven zonder te zien. Daarin geeft God ook in onze tijd eigentijdse geloofsgetuigen.

[DIA 17]

#2. Eigentijdse geloofsgetuigen

Die hebben we hier in onze gemeente. God geeft ons aan elkaar om ons geloof te delen. Daar komen we zo meteen op. Want eerst wil ik de aandacht richten op onze vervolgde broers en zussen. Er wordt wel gezegd: het bloed van martelaren is het zaad van de kerk. Dat wil zeggen: waar christenen worden vervolgd, daar groeit de kerk! Het volharden in geloof gebukt onder vervolging laat zien: ‘Mijn vertrouwen op wat jullie niet zien en geloven is sterker dan wat mensen mij kunnen aandoen!’

Je hoort het in getuigenissen van vervolgde christenen. Ik deel één van hun verhalen. Het verhaal van gevangene 42 uit Korea:

[DIA 18]

Het eerste wat ze me hier in de gevangenis afpakten was mijn naam. Mijn naam werd ‘gevangene 42’. Hiermee riepen ze me elke morgen naar de verhoorkamer. Elke dag stelden ze me een uur lang dezelfde vragen. ‘Waarom was je in China? Wie heb je ontmoet? Ging je naar de kerk? Ben je een christen?’. Was ik een christen? Ja. Ik hield van de Here Jezus, maar als ik dat toegaf zouden ze me vermoorden.

Voor de rechter

[DIA 19]

Na een jaar in de gevangenis werd ik naar de rechter gebracht. Dat was een overwinning: mijn volharding werd beloond, ze konden me niet van christen-zijn beschuldigen. In de rechtszaal was geen advocaat om me te verdedigen. Mijn man was er wel. Hij keek me aan met oneindig diep verdriet in zijn ogen. Het was duidelijk dat hij had gehuild. De jury vroeg hem of hij van me wilde scheiden.

[DIA 20]

Met gebroken stem antwoordde hij: ‘Ja’. Het brak mijn hart, maar ik wist dat hij niet anders kon. Mijn man en onze kinderen zouden anders ook gestraft worden.

Heropvoedingskamp

Ik werd veroordeeld tot vier jaar heropvoedingskamp.

[DIA 21]

Ik mocht weg uit de gevangenis! Na een jaar daar voelden de zon op mijn gezicht en de wind door mijn haar geweldig, maar mijn blijdschap verdween toen ik in het kamp aankwam. Ik zag bewegende, vormeloze gedaantes. Het duurde even voor ik besefte dat dit mensen waren. Sommige liepen voorovergebogen, anderen misten een arm of een been. In dit kamp werkte ik twaalf uur per dag.

[DIA 22]

Soms meer. Elke dag was een lange nachtmerrie. Maar ik was tenminste niet meer alleen. Toen ik eer keer ziek was, mocht ik in mijn barak blijven. Ik dacht dat ik alleen was, maar toen bewoog er een deken in de hoek. Er klonken geluiden. Ik sloop ernaartoe en luisterde aandachtig. Plotseling realiseerde ik me wat er gebeurde. De vrouw sprak in tongentaal. Daar lag iemand te bidden!

‘De Here God is bij me’

[DIA 23]

Op een dag waren we buiten aan het werk. Toen we alleen waren, liep ik naar haar toe en zei: ‘Gegroet in de naam van Jezus Christus’. Ze schrok vreselijk, maar ik kon haar snel kalmeren. We vormden een geheime kerk in het kamp. Als we het aandurfden spraken we het Onze Vader en de Apostolische Geloofsbelijdenis uit.

Zij was eigenlijk veel dapperder dan ik. Ze sprak met anderen over de Here Jezus. Dat is de reden dat ze op een dag werd opgehaald. Toen ik haar zag weggaan, wist ik dat ze naar een streng beveiligde gevangenis ging, een Kwan-li-so. Dat overleeft niemand. Ik ben hier in mijn barakken. Maar niet voor lang meer. De Here God is bij me geweest, elke dag, elk uur, elke minuut en elke seconde. Gisteren werd aangekondigd dat ik zou worden vrijgelaten.

[DIA 24]

Ik heb hier maar twee jaar gezeten. Het eerste wat ik ga doen is mijn man en kinderen opzoeken. We hebben elkaar al jaren niet gezien. Maar de Here God heeft over me gewaakt en ik geloof en ik bid dat Hij ook hen op elk moment van de dag beschermt. Ik moet en zal hen vertellen over deze liefhebbende God.”

[DIA 25]

Dwars tegen de verdrukking in geloven en dat willen delen. Daarmee getuigen onze vervolgde broers en zussen van Gods redding en Zijn komende nieuwe wereld. En zo bemoedigt God ons door Zijn Geest om ook zelf te getuigen!

[DIA 26]

#3. Zelf getuigen

Te getuigen van de Zoon van God, wat heeft gedaan en door Zijn Geest nog elke dag doet. Want Hij is het die voor ons de deur naar die nieuwe werkelijkheid van God heeft geopend. Die werkelijkheid waar we vandaag de dag, in de duisternis van deze wereld, glimpen van op mogen vangen.

[DIA 27]

Het hemelse vaderland, een stad met fundamenten door God zelf ontworpen en gebouwd! Daar zijn we naar op weg. En op die weg weten we ons bemoedigd door de geloofsgetuigen uit de Bijbel en de hedendaagse geloofsgetuigen. Laten we kiezen om ons aan te sluiten bij die galerij van geloofsgetuigen!

[DIA 28]

Ons aansluiten door elkaar op te zoeken. Hier in de kerk en vooral ook daarna met elkaar in gesprek te gaan. Ook als er geen koffie wordt gedronken in de kerk kun je de ontmoetingsruimte gebruiken. Het is tenslotte een ontmoetingsruimte en geen koffieruimte.

Vertel elkaar wat Gods genade in jouw leven betekent. Als je niet goed weet hoe je daarover moet beginnen, vraag dan eens: ‘Wat blijft jou bij uit de preek?’ of ‘Wat heeft jou afgelopen week gegrepen uit de Bijbel?’

Deel waarover je je verwonderd aan God, aan geloof en in de schepping.

Maar bovenal: zoek elkaar op. We zijn een gemeente, een gemeenschap. Daarbij gaat het in de eerste plaats dat we elkaar ontmoetenin Gods aanwezigheid. Uit liefde voor Hem, elkaar opzoeken. Natuurlijk op zondag, maar het liefst ook doordeweeks. Dat we leven vanuit geloof en niet vanuit kracht. Leven uit dankbaarheid en niet vanuit klacht. Als je in jezelf opmerkt dat je vooral aan het klagen bent, vraag God dan om je te laten zien wat er wel is.

Maar bovenal: houd vast aan het geloof. Leef dat uit en laat dat zien aan de mensen om je heen. Hoe? Door christelijke gebruiken, zoals naar de kerk gaan, Bijbellezen, een gebedsavond bezoeken. Kortom: door je te richten op die werkelijkheid van God, die we door Jezus Christus zijn binnengegaan!

AMEN